Ten post chciałam dawno napisać. Chciałabym podzielić się moją twórczością. Nie są to jakieś wybitne dzieła, a przez skaner rysunki są w kiepskiej jakości to jednak zapraszam do tekstu. Wiersze i rysunki będą ułożone w kolejności chronologicznej - od najstarszych do najnowszych. Nie bierzcie wszystkich wierszy dosłownie, że są na podstawie mojego życia czy coś. Lubię się wczuwać w różne sytuacje. Niektóre sa na podstawie moich snów. Mam nadzieję, że choć trochę się spodoba.

Czułam, widziałam:

Twoje spojrzenie zimne

niczym woda, w której byłyśmy

Kurtka czarna jak Twoje myśli

Blond, długie włosy, 

zmieszane z jasnym odcieniem nieba

Twoje krzyki "On jest mój",

gdy topiłaś moją głowę w otchłani jeziora

Obelgi, które na nic się nie zdały

Bo wsadziłam Ci nóż prosto w szyję 

Kolor Twojej krwi

zmieszał się z wodą aniołów

Na co Ci to wszystko było drogo rywalko?
"Zdrada"

Włożyłeś kolejny nóż w moje plecy!

Myślisz, że nie czuję uchodzącej krwi?

Spodziewaj się, że wezmę młot 

i zburzę zdrowie w twoich kościach

kiedy będziesz słodko spać,

żeby twoim wyrokiem był wózek. 

Stłucze szyby twojej mechanicznej bestii,

potraktuję twoją twarz wrząca wodą.

Żeby już żadna kobieta nie pocałowała

 takiego potwora! 

Jeśli myślisz, że ci przebaczę

to prędzej się spodziewaj cięcia katany

niż mojego miłosierdzia...

"Papieros"

Stworzony z myślą o zarobku,

a nie o ludziach.

Na początku jeden dymek,

potem mgła

Najpierw zapalamy dla zabawy,

a później wypalamy sobie życie...

"Korytarz życia"

Chwiejnym krokiem idę po korytarzu

w miejscu, gdzie życie rodzi i umiera

W mojej krwi płynie kroplówka

i reszta determinacji.

Na białych ścianach widzę historię mojego życia:

dziecięca beztroska,

zakuwanie do szkoły,

kłótnie z rodzeństwem,

przytulanie rodziców,

pierwsza miłość,

narodziny moich dzieci i ich rozwój.

Czuję jak tlen odchodzi z moich płuc

i domalowuję śmierć na końcu korytarza życia...

"Trening"

Pojawiam się w czarnym pomieszczeniu

pełnych białych manekinów

ubrana w niebieski kombinezon

i poszarpane rajstopy.

Słyszę niski głos "Rozwal je!"

Bez zastanowienia biorę ze stojaka 

srebrną katanę z moimi inicjałami

jedynie co słyszę to świst ostrza

i tłuczoną ceramikę

Gdy manekiny przestały istnieć

ujawniła się postać mentora:

mężczyzny z zakrytą twarzą

ubrany w czarny, skórzany płaszcz,

który głośno klaskał w ręce...

"Koniec"

Nadejdzie taki dzień

kiedy świat wysokich wieżowców 

i nieprzebytych dżungli

zmieni się w pustkowie.

Nie będzie dnia i nocy,

a niebo zmieni się w nicość.

Rośliny już nie będą rosły, 

a ciała zwierząt będą gnić

pozostawiając białe kości.

Wszystkie odkrycia i doświadczenia

nie będą już nikomu potrzebne.

Szklane szkatułki z duszami kiedyś pękną,

klepsydra Ojca Czasu nie będzie liczyć godzin,

anioły stróże stracą pióra z niebiańskich skrzydeł.

Patrząc na to Bóg będzie rozpaczał,

bo stracił najbardziej wartościowy majątek...

 Teraz przejdźmy do rysunków. Na żywo ZNACZNIE lepiej wyglądają:

Namira z Mace:The Dark Age

Al Rashid z Mace:The Dark Age 

Moja własna postać Eris na podstawie gry Thrill Kill

Ostatnie to autoportret mojego charakteru. Ciekawe kto go rozczyta ;)