Przemyślenia kolorowej duszy

 Ten post chciałam dawno napisać. Chciałabym podzielić się moją twórczością. Nie są to jakieś wybitne dzieła, a przez skaner rysunki są w kiepskiej jakości to jednak zapraszam do tekstu. Wiersze i rysunki będą ułożone w kolejności chronologicznej - od najstarszych do najnowszych. Nie bierzcie wszystkich wierszy dosłownie, że są na podstawie mojego życia czy coś. Lubię się wczuwać w różne sytuacje. Niektóre sa na podstawie moich snów. Mam nadzieję, że choć trochę się spodoba.

Witam Was. Dalej nie mogę się otrząsnąć, że na własne oczy widziałam Lindsey. 13 października stał się jednym z moich najpiękniejszych dni i trzynastych poniedziałków. Zapraszam do czytania.
 Na koncert pojechałam z moją najlepszą przyjaciółką i jej rodziną (która traktuje mnie jak członka ich rodziny), więc mile spędziłam czas czekania na występ. Kolejki były naprawdę spore, ciągnące się na pobliskim parkingu - nie spodziewałam się, że wydarzenie było wyczekiwane aż przez tyle osób. Gdy weszliśmy do budynku pochodziłam trochę po Torwarze i kupiłam bluzkę, która prezentuje się tak:
  Trochę zgłodniałam, więc musiałam coś kupić. I oburzyła mnie jedna rzecz. Zakazują wnosić własne napoje, żeby ludzie kupowali pól litra Pespi za 8 zł! Dla mnie oszaleli. A wrap był tak obrzydliwy, że go nie do końca skończyłam (papryka miała taki dziwny smak). Już bardziej mi smakuje ten z MMcDonalda Jednak to kwestia gustu.
   Miejsce miałam siedzące na samej górze. Mogłam widzieć wszystko, a szczegóły dowidziałam dzięki lornetce przyjaciółki. Więc można stwierdzić, że nie miałam żadnych problemów i miałam także szczegółowy widok na płytę. Moje serce i ból brzucha ze śmiechu skradła pewna pani w białym podkoszulku tańcząc jak paralityk i wymachiwała swoją pupą przed oczami swoich koleżanek. Co te piwo robi z ludzi.
  O godzinie 20 wszedł support - zespół The Big Great World. Pomimo, że muzycznie nie moje klimaty to naprawdę dobrze się spisali. Na pewno każdy na koncercie zapamiętał klawiszowca z ADHD, z którego nie mogłam się przestać śmiać. Jak można się domyśleć najbardziej spodobało mi się jak na scenę weszła Lindsey i zagrała z klawiszowcem jeden utwór. Uspokoiła jego szaleństwo.
 O 21 wyszła skrzypaczka. Każdy występ był rewelacyjny zarówno muzycznie jak i choreografia. Sama nie wierzę, że można tak skakać po scenie przez półtorej godziny. Wydarzyło się wiele pamiętliwych wydarzeń jak wkładanie zielonego kostiumu i komentowanie jego procesu zakładania, dostanie miśkiem czy filmiki z jej dzieciństwa. Ciężko wybrać jeden najlepiej wykonany utwór, ale jak dla mnie Take Flight, może dlatego, ze to jeden z moich ulubionych. Naprawdę się wzruszyłam przy nim. Jednak wszystkie tytuły słuchane z radia nie zastąpią tego koncertu. To już nie to samo.
 To, że wydarzenie się udało to też zasługa fanów, którzy zorganizowali akcje z tymi światłami chemicznymi i sercami. Jedynie co mnie irytowało to chmara ludzi nagrywająca wszystkie występy telefonem. Rozumiem jedno, dwa zdjęcia by się pochwalić na facebooku, że się było, ale to już przesada. Nagrane z telefonu nie zastąpi wrażeń na żywo.
 Niestety mogłam wcześniej napisać, ale miałam podróż powrotną z wrażeniami. Wtorek i środę siedziałam w domu, ponieważ miałam grypę żołądkową. Ale coś za coś. Pokazałabym zdjęcia, jednak ich jakość była słaba...

 Cześć wszystkim! Już niedużo do rozpoczęcia koncertu Lindsey Stirling. Nie mogę się doczekać! Chętnie podzielę się wrażeniami na blogu :) Na dodatek zaczęłam spełniać swoje marzenia i zapisałam się na zajęcia z taekwondo, które bardzo mi się podobają.
 Ale najpierw zaproszę Was do krótkiej notki do której zainspirował wpis mojej znajomej na deviantart. Napisała m.in to jak ją denerwują osoby, które wielbią pornografię i gwałty na stronie.
  Co ja o tym sadzę? Jako użytkowniczka tej strony lubię od czasu do czasu pooglądać akty. Zaraz pewnie pomyślicie, że taka małolata, a ogląda takie rzeczy. Po pierwsze nagie ciało to też piękno, i wyeksponowane w granicach rozsądku jest ok. Po drugie np. na plastyce czy na polskim często oglądamy akty. Ale jest bardzo cienka granica między erotyką, a pornografią. Erotyka to eksponowanie piękna nagiego ciała kobiety lub mężczyzny. Natomiast pornografia jest stworzona, tylko by zaspokajać rządzę. Niestety, wiele osób przekracza tą granicę, przez co deviantart topi się niesmacznych rysunkach i fotografiach, często nieocenzurowanych. Czasem aż strach wejść na stronę. Na każde wyszukane słowa znajdzie się jakaś pornografia.
  Jednak nie jest to wina w stronie, tylko w jej użytkownikach. Większość jej użytkowników to tylko się zalogowała, że by wyłączać cenzurę, aby 'pofapać". A większość osób tworzy takie rzeczy, żeby zdobyć sławę oraz dużo polubień. Nie rozumiem jak pornografia może być sztuką! A co dopiero gwałty! Dla wiele kobiet to przykra sprawa, a niektórzy czerpią z tego wielką satysfakcję. Ciekawe co by się stało gdyby to spotkała takiemu użytkownikowi (ale oczywiście nie życzę mu tego) Jak chcą to koniecznie pooglądać to do tego stworzone są inne strony ;) Też to za sprawą, że wiele osób należy do fanów jakiś anime czy gier. Duża część to psychofani, z którymi są zawsze kłótnie kto ma rację, z chęcią oglądają swoją ulubioną postać w jakieś niegrzecznej scenie. Nie przepadam za takimi użytkownikami, którzy niestety są sporą częścią tej strony. Jednak nie wrzucam wszystkich do jednego worka i zapraszam serdecznie do strony, bo jest wiele ciekawych artystów, którzy ratują stronę od statusu "ścierwa" i których prace są naprawdę warte uwagi. Niedługo przy wolnej chwili i po skończeniu pracy, która jest specjalnie dla przyjaciółki podzielę się na blogu moimi nowymi rysunkami oraz wierszami. Pozdrawiam ciepło wszystkich czytelników!